استثنای منقطعاستثنای منقطع به معنای خارج کردن بخشی از غیر مصادیق حقیقیِ مستثنا منه می‌باشد. ۱ - مقابل استثنای متصلاستثنای منقطع مقابل استثنای متصل است. در این نوع از استثنا «مستثنا» از جنس «مستثنا منه» نیست، مانند: آیه ﴿ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْم إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ﴾، که ظن از جنس علم نیست. در صحت این نوع استثنا اختلاف است. [۳]
کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۹۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۵۱، برگرفته از مقاله «استثنای منقطع». |